امام باقر(علیه السلام) می‌فرماید: کوزه‌‌های عسل عبادت خود را با سرکه‌ی گناه مخلوط نکنید! که این عسل مخلوط با سرکه گناه را در روز قیامت هیچ‌کس از شما نخواهد خرید.
یعنی افرادی که هم کار نیک و هم گناه دارند، در قیامت اعمال نیکشان نابود میشود؟!
در آموزه‌های دینی، فراوان اعلام شده است که گناه و معصیت، آثار مثبت عبادت را از بین می‌برد. این موضوع عبارتی دیگر از حبط اعمال است و از امور مسلّمی است که آیات قرآن و روایات بر آن دلالت دارد و طبیعتا میزان حبط به تناسب موجود میان اعمال نیک و بد سنجیده میشود، همان‌گونه که میزان تناسب سرکه و عسل در تخریب عسل نقش دارد.
به عبارت دیگر، هر چه گناه انسان بیشتر و بزرگ‌‌تر باشد، منجر به حبط اعمال و از بین رفتن بیشتر حسنات انسان میشود؛ اما آن‌گونه نیست با یک گناه، تمام اعمال نیکش محو شده و او دیگر راه جبرانی نداشته باشد.
از این‌رو سفارش شده است که انسان، شیرینی عبادت خود را با گناه و معصیت از بین نبرد:
رسول خدا(صلی الله وعلیه وآله وسلم): «... بداخلاقی اعمال و حسنات انسان را ضایع و محو می‌کند، چنان‌که سرکه عسل را فاسد و خراب می‌کند...».[1]
رسول خدا(صلی الله وعلیه وآله وسلم): «خشم و غضب، ایمان را از بین می‌برد، چنان‌که سرکه عسل را فاسد و خراب می‌کند».[2]
امام باقر(علیه السلام): «... حسد ایمان را از بین می‌برد، چنان‌که آتش هیزم را از بین می‌برد».[3]
امام علی(علیه السلام): «شک ایمان را فاسد می‌کند، چنان‌که نمک عسل را فاسد می‌کند».[4]
همان‌گونه که مشاهده می‌کنید، پیشوایان دینی با مثال‌های گوناگون در صدد بیان چگونگی حبط اعمال برآمده‌اند؛ اما آنچه که در متن پرسش آمده - اگرچه تا اندازه‌ای مشابه با روایات بالا است- اما عین آن‌را در کتاب‌های معتبر نیافتیم که در صورت مشاهده، این پاسخ ویرایش خواهد شد.
[1]. منسوب به جعفر بن محمد ع(امام ششم)، مصباح الشریعة و مفتاح الحقیقة، ترجمه، مصطفوی، حسن، ص 255، تهران، انجمن اسلامی حکمت و فلسفه ایران، چاپ اول، 1360ش.
[2]. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 2، ص 302، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق.
[3]. همان، ص 306.
[4]. تمیمی آمدی، عبد الواحد بن محمد، تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، محقق، مصحح، درایتی، مصطفی، ص 72، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، چاپ اول، 1366ش.
