شخص جنب به بهانهی این که از نزدیکان خود یا همسرش خجالت مىکشد، نمیتواند غسل را ترک کرده و به جای آن تیمّم بدل از غسل نماید، ولی اگر غسل را تا آخر وقت تأخیر انداخت و تیمّم کرد، اعمالش صحیح است و قضا ندارد؛[1] هر چند معصیت کرده است.
مسأله فوق، کلی بوده یعنی هم در مورد نماز و هم در مورد روزه بود برای واضح تر شدن مطلب، مسأله زیر که فقط مربوط به روزه است را نیز نقل میکنیم:
کسى که جنب است و مىخواهد روزۀ واجبى[2] بگیرد که (مثل روزۀ رمضان) وقت آن معیّن است، چنانچه عمداً غسل نکند تا وقت تنگ شود، مىتواند با تیمم روزه بگیرد و روزهاش صحیح است؛ اما معصیت کرده است.[3]
[1]. بهجت، محمد تقى، استفتائات، ج 1، ص 315، دفتر حضرت آیة الله بهجت، قم، چاپ اول، 1428ق؛ فاضل لنکرانى، محمد، جامع المسائل، ج 2، ص 106، انتشارات امیر قلم، قم، چاپ یازدهم، بی تا.
[2] آیات عظام: فاضل(ره) و مکارم شیرازی: «روزه ماه رمضان یا قضاى آن»؛ آیت الله خوئى(ره): «کسی که در شب ماه رمضان جنب است..».
[3]. امام خمینى، توضیح المسائل (محشّى)، ج 1، ص 909، م 1621، دفتر انتشارات اسلامى، قم، چاپ هشتم، 1424ق؛ آیت الله نورى: «ولى معصیت کار است»؛ آیات عظام: صافى و خوئى: «معصیت کرده و احتیاط واجب آن است که تیمم کند و روزه بگیرد و بعد هم قضای آن را به جا آورد»؛ آیت الله بهجت(ره): «باید با تیمم روزه بگیرد و روزۀ او بنا بر أظهر صحیح است»؛ آیت الله زنجانى: «و به احتیاط مستحب قضاى آن را هم به جا آورد»؛ آیت الله گلپایگانى(ره): «در روزۀ رمضان، چنانچه عمداً غسل نکند تا وقت تنگ شود، معصیت کرده ولى واجب است تیمم کند و روزهاش صحیح است و در قضای رمضان که وقتش تنگ شده احتیاط واجب آن است که تیمم کند و روزه بگیرد و بعد هم قضای آن را به جا آورد».