در روایات، راه‌های گوناگونی برای خونخواهی شهیدان کربلا اعلام شده است:
1. پیامبر خدا (صل الله وعلیه وآله وسلم) فرمود: «خداوند به موسی بن عمران(علیه السلام) وحی فرستاد که: خود من انتقام حسین را از قاتلش خواهم گرفت».[1]
2. در بخشی از دعای ندبه؛ امام زمان(عج الله )، به عنوان فردی معرّفی شده است که در صدد خونخواهی امام حسین(علیه السلام) است.[2]
3. امام حسین(علیه السلام) در دعایی عرضه داشت: «پروردگارا! آن جوان ثقفی را بر آنان مسلط کن تا جام تلخ مرگ و ذلت را به ایشان بچشاند. از قاتلان ما کسی را باقی نگذارد ... انتقام مرا و دوستان و خاندان و شیعیانم را از اینان بگیرد...».[3]
مشخص است که مختار ثقفی مصداق این روایت است.
برای جمع میان این روایات، دو مطلب بیان می‌شود:
الف) خداوند متعال به وسیله افراد متعددی انتقام خود را از قاتلان امام حسین(علیه السلام) می‌گیرد.
ب) امام حسین(علیه السلام) تنها یک فرد نبود که تنها با قصاص قاتلان و یا مرگ آنان، ماجرا پایان یابد، دشمنان با کشتن امام، تصمیم به نابودی کامل یک اندیشه داشتند و گرچه کاملاً به هدف خود نرسیدند، اما در طرف مقابل، اهداف پیامبر(صل الله وعلیه وآله وسلم) و اهل بیت(علیهم السلام) نیز کاملاً برآورده نشد، پس تا زمانی که اندیشه باطل کاملاً نابود نشده و اندیشه حق عالمگیر نشود، گویا هنوز انتقام این خون گرفته نشده است و تنها کسی که می‌تواند این هدف را به صورت کامل محقق سازد، امام زمان(عج الله ) است؛ از این‌رو حضرتشان را منتقم خون شهدای کربلا می‌نامند.
[1]. شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا(علیه السلام)، ج 2، ص 47، تهران، نشر جهان، چاپ اول، 1378ق.
[2]. ابن مشهدی، محمد بن جعفر، المزار الکبیر، ص 579، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، 1419ق.
[3]. مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج 45، ص 10، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403ق؛ ر. ک: انگیزه قیام مختار و رفتار امام سجاد(ع) با آن»
